zondag 10 februari 2013

Saar 5

Kusje op 'auw' van dochter Lissy

Vla...

Gelukkig ging het eind van de week al een heel stuk beter en heeft de logopedist wonderen verricht, ziehier het resultaat:
Hapjes, hapjes, hapjes... worden ooit een maaltijd??

na het infuus

Saar op FB:
Hi everyone
Positief:
-Ik kan mijn eigen speeksel weer doorslikken !!!!!!! (Dankjewel infuus)
-kan paar hapjes vla en gepureerde groenten/aardappelpuree eten.
-drink slokjes optimel/chocomel (lekker dik)
-fosfaat gehalte is weer op peil
-heb weer iets gevoel in mijn benen! Kan ze een beetje wiebelen in bed!!!
-CRP gaat wat naar beneden (ontstekingswaarde)
-minder/weinig zenuwpijn
Wat nog beter kan:
-Kalium gehalte
-blijf verhoging of koorts houden ondanks 3 soorten ab* en veel paracetamol.
-Nog wel gevoelige maag/darmen. (En die moeten het doen..)
Dus zoals jullie zien neemt het positieve nu de overhand.
Mocht ook al oefenen met de Fysio met op bedrandje zitten (word dan door 3 man vastgehouden). Kost me heel veel inspanning en echt focussen kan ik dan niet maar ben achteraf dan wel heel trots dat ik het gedaan heb. Ondanks ik vastgehouden word, heb ik maar mooi even gezeten (goed voor diafragma).
Het slikken gaat ook goed nu. Maar voordat ik zover ben dat ik zélf 1800 calorieën (minimaal nodig) kan eten of drinken, daar gaat een lange tijd overheen. Wil ik al die tijd in het ziekenhuis blijven? Nee. Is het mogelijk met sondevoeding naar huis te gaan? Ja. Ook met infuus (dr berghoff wil mij maanden aan het infuus).
De revalidatiearts zou me eerder laten opnemen ná deze ziekenhuisopname in een verpleeghuis of reva centrum maar begrijpen ook dat ik het beste thuis 'herstel' in mijn eigen omgeving, met mijn kindjes om me heen, mijn man en alle vaste gezichten.
Ik heb gelukkig een PGB van 40 uur in de week dus er is veel mogelijk.
Er moeten nog wel veel aanpassingen gebeuren in ons nieuwe huis. Traplift, douchebrancard, hooglaagbed, enz. Maatschappelijk werk wist hoe dit te regelen dus is er mee bezig.
Dat ik überhaupt over het woord THUIS mag nadenken maakt me zo gelukkig. (Vorige week was dat wel anders). Maar wanneer, snel? Of lig ik hier nog weken? Of zal ik weer de pech hebben weer een stap achteruit te gaan?
Heb dus totaal geen zekerheid. Maar wel al vanalles om over na te denken.
Mis mijn kinderen.

x Saar

*ab = antibiotica

Geen opmerkingen:

Een reactie posten