Wauw... er bestaat dus echt Boeddhistische fotografie! Ik zocht online naar 'Boeddhistische fotografie' en kwam uit bij een dame genaamd Hèlen Vink. Hèlen deed aan topsport, begon aan een opleiding tot fotografe, overleefde een ernstig ongeluk en een depressie. Al die tijd bleef ze op zoek naar de zin van het leven. Die vond ze bij het Tibetaans-Boeddhistische Shambhala centrum, waar ze ook in aanraking kwam met Miksang Contemplatieve Fotografie.
In deze film volgen ze Hèlen en een theatermaakster tijdens hun werkwijzes.
Hèlen stelt, volgens de leer van Boeddha: we hebben 2 obstakels waardoor we niet (kunnen) zien:
- ons innerlijk gewaarzijn is naar binnen gekeerd en dus zien we (de ander) niet
- als we wel iets zien, gaan we het op de ander projecteren
Dit komt door agressie (dat wat je heel graag wil, het gedreven zijn), onwetendheid en passie.
Ik zocht even verder en zie inderdaad dat 'Wanneer je mediteert, kom je vroeg of laat de drie ‘kleśā’s’ of ‘poisons’ tegen: agressie, passie en onwetendheid. Ze zorgen er voor dat we blijven hangen in de eeuwige cyclus van wedergeboorte...' dit wordt ook wel de drie vergiften genoemd.
Ik roep zelf al langer: mensen kijken wel, maar zien niet(s). M.a.w. mijn fotografie is Boeddhistische fotografie?!? Wauw...dat was wel even slikken. Ineens heeft het een naam! En kloppen de beelden die ik maak bij wat ik voel, onbewust voel en ervaar, tijdens het fotograferen.
Ik kan me echter niet in alles vinden, en stel een 'Contemplatieve Fotografie 2.0' voor. Binnenkort meer over mijn zoektocht naar zien met een 'Zuiver Oog', zoals ik Miksang dan ook liever zou vertalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten