Kijk door de ogen van het kind de wereld in

Kleine kinderen nemen de wereld anders waar dan volwassenen. Ze ervaren de wereld en zichzelf op een andere wijze. Zet (hele) kleine kinderen bijvoorbeeld eens voor een spiegel: ze kijken naar de spiegel alsof hij een raam is. Ze zijn nog niet zo gefocust op hun eigen spiegelbeeld; sterker nog de herkenning van het eigen spiegelbeeld is er (zeker in het beginstadium) niet. Er is veel meer sprake van een externe nieuwsgierigheid naar alles wat zich aandient. Ze proberen dingen 'in de spiegel' te pakken, zoals hun eigen gezicht. Dat is verassend, ze hebben er lol in. Het ligt kennelijk niet zo voor de hand dat je 'jezelf' ziet in de spiegel.

Let er ook in dat kader op dat (kleine) kinderen nog los van 'zichzelf' staan. Ze beschouwen de wereld vanuit het standpunt van een onafhankelijk waarnemer. Als ik mijn zoontje van 2 jaar oud bijvoorbeeld vraag wat hij vanmiddag gedaan heeft, dan beschrijft hij de situatie vanuit de positie van een virtuele filmcamera: "Papa en mama zaten in de auto en ---(naam van het kind) ook" (lees: ik zie dat papa en mama in de auto zaten en ik zie mijn eigen lichaam ook zitten). Hij praat niet over zichzelf in de ik-vorm. Dus een kind zegt niet: "ik zat met papa en mama in de auto". Soms vergeet hij zichzelf ook helemaal te noemen; je moet hem dan wijzen op zijn eigen lichamelijke aanwezigheid. Een mooi voorbeeld in dat kader is wat elke ouder kent: verstoppertje spelen. Het kind gaat in de hoek staan met een emmer over zijn hoofd en heeft zich verstopt ... Kennelijk zit het kind nog niet zo aan zijn lichaam vast.

Eigenlijk willen kinderen alles in vrijheid ervaren. Ze willen de dingen 'speels' doen. Ze proberen overal een lolletje van te maken: ook van de omgang met regels. Het is wellicht dan ook niet zo verwonderlijk dat (kleine) kinderen er 'moeite' mee hebben om zich te laten inperken. Je zou kunnen zeggen dat kleine kinderen een natuurlijke weerstand hebben om zich te voegen naar regels, gebruiken en normen, die op een harde manier extern opgelegd worden (inperking).

Bron: Advaitacentrum

Curve van Baltes

De Curve van Baltes toon de sterke neuro-fysieke ontwikkeling tot 15e levensjaar. Baltes is een Duitse onderzoeker, hij leidt ook een grote onderzoeksgroep, die zich bezighoudt met de combinatie ouder worden en verandering in persoonlijke kwaliteiten. De afbeelding toont de ontwikkeling van cognitieve competenties tijdens de levensloop en toont twee ontwikkelingscurven:
- de op neuro-fysieke ontwikkeling gebaseerde taken; de hardware/het lichaam
- de op persoonlijke ontwikkeling en cultuur gebaseerde taken; de software/de geest.
Bron: van den Eijnden Advies